labeling theory

• sapkınlık(norm ihlali, toplum normlarından sapma) ile ilgili sosyoloji literatüründeki en önemli teorilerden biridir. bir kere sapkın (normları ihlal eden, toplum normlarından sapan ve bu nedenle negatif tepki çeken) olarak etiketlenen bir insanın, artık hep o etiketin altında görüleceğini söyler. dahası, etiketlenen kişinin, normaller tarafından reddedileceği ve kendine sapkın alt-kültür aramaya itileceğini belirtir ve dolayısıyla etiketlemenin sapkınlığı arttırdığını iddia eder. bu teoriye göre etiketler ve damgalar kalıcıdır ve kendini gerçekleştiren kehanet (self fulfilling prophecy) olarak adlandırılan süreci devreye sokar. teori ile ilgili en bilinen çalışmalardan biri howard s. becker'in outsiders isimli kitabıdır. ayrıca david rosenhan'ın 1973 yılında science dergisinde yayınlanan on being sane in insane places isimli makalesinde anlattığı deney, teoriye destek verir niteliktedir. bu deney ise kısaca şöyledir: 8 adet gayet sağlıklı insan, farklı hastanelerdeki farklı psikiyatristlere gidip "ben birtakım sesler duyuyorum" der (thud, hollow ve empty kelimeleri), bunun dışında rol yapmazlar, hatta hayatlarındaki olayları bile doğru aktarırlar. deneklerin hepsi şizofren teşhisiyle hastaneye yatırılır. hastanede ise gayet normal davranırlar ve kesinlikle şizofren rolü oynamazlar, artık ses duymadıklarını söylerler; hatta olanları not alırlar, ancak yaptıkları her şey akıl hastalığının bir göstergesi olarak algılanır ve hiçbir doktor ya da hastane çalışanı onların şizofren olmadığını fark etmez. bu insanların şizofren olmadığını fark eden tek bir grup vardır, ki onlar da gerçek şizofrenlerdir.